Zbudowana w latach 1743-46, dla osłony zachodniej strony obwarowań miasta i wzmocnienie zachodniej osłony Radoszyna, obwałowań powodziowych na lewym brzegu rzeki oraz śluzy Górnej i na Młynówce.

W tymże celu również, wzdłuż północno - zachodniego brzegu wyspy wzniesiono ziemne obwałowania o narysie poligonalnym, pośrodku z krótką kurtyna ujętą w dwa półbastiony. Te obwałowania /górujące nad powodziowymi na lewym brzegu rzeki/ wzniesiono prawdopodobnie nieco później w okresie lat 1743 – 1951.

Reduta założona na planie prostokątna zbliżonego do kwadratu /67,3 m x 62,8 m/ z kolistym dziedzińcem otoczonym sklepionymi kolebkowo kazamatami koszarowo – magazynowymi. Ceglane mury /z detalem kamiennym/ reduty i sklepienia kazamatów przykryte wałami ziemnymi ze stanowiskami strzeleckimi i artyleryjskimi, dostępnymi z poziomu dziedzińca za pomocą pochylni. Ozdobny portal bramy, o charakterze klasycystycznym, prowadzi przez sklepioną poternę na dziedziniec.

     Pierwotnie reduta otoczona była fosą, zaniedbaną w czasach późniejszych ze względu na naturalną niedostępność bagnistego terenu. Reduta ta lepiej zachowana, może być wzorem dla ewentualnych prac konserwatorskich konserwatorskich bliźniaczej reducie Kapucyńskiej, zachowanej w gorszym stanie.