|
Zespół silnych obwarowań zbudowanych w latach 1767-74, częściowo przebudowany i uzupełniony w latach 1878-87, służył wzmocnieniu lewej flanki fortyfikacji górnych i został wzniesiony przy pomocy znacznej korektury terenu / nasypów/. Głównym dziełem jest silna Reduta Kutnowska /Kaninchen/ panująca nad otaczającym terenem, uzupełniona innymi dziełami usytuowani na linii ku zewnętrznej bramie Jerozolimskiej i fortowi Prusy. Całość tego zespołu fortyfikacji składa się z: Reduty Kutnowskiej z przyległym Trawersem Barkowym /Epaulement/. Wysoki Trawers z Wysoką Baterią, i Dolną Baterią oraz Wysokiego Redanu, połączonych wałem i rowem z zewnętrzną bramą Jerozolimską i fortem Prusy. Cały zespół w przeciwminowych i powiązany drogą forteczną. Reduta Kutnowska, wzniesiona w latach 1767-68 wg projektu Lefevra i v. Castillona z murowaną bramą w 1774 r. i uzupełniona w latach 1882-83. Samodzielna, wieloboczna reduta z wygiętą linią szyi, otoczona wałem ze stanowiskami piechoty i artylerii, przedzielonym trawersami i połączonym z dziedzińcem pochylniami. Całość otoczona suchą fosą z galeriami skarpowymi, dostępna przez podwójną bramę (przecięcia w wale) z mostami. Pod wałami kazamaty wartownicze, koszarowe (z „Salą Rycerską”) galerie ze strzelnicami, magazyny amunicji oraz studnia. Zewnętrzna strona reduty zabezpieczona rozgałęzionym systemem chodników przeciwminowych dostępnych galerii skarpowych. Pod przeciwskarpą fosy korytarz podziemny zwany „Cygarem” łączy redutę /oprócz drogi zewnętrznej pod Wysokim Trawersem z rowem wału przed Wysoką Baterią. Od strony południowej reduty wznosi się sztucznie przedłużone i podwyższone w 1774 r. Wzgórze /32m/ Trawersu Barkowego o tarasowatych zboczach, górujące nad terenami zalewowymi. W jego północnej części, za wałami znajdują się ławy działowe, dostępne z terenu przed wejściem do reduty, W niewielkiej odległości w kierunku wschodnim wznosi się: Wysoki Trawers, zbudowany ok. 1800 r. jako sztuczny nasyp /25m/ dla osłony Wysokiej Baterii od której oddziela go wał łącznikowy z rowem biegnącym w kierunku rogatki. Z rowu – fosy tego wału prowadzą wejścia do podziemnych korytarzy: „Cygara” i dwóch innych zabezpieczający przedpole Wysokiej Baterii. Od północy i zachodu stanowiące najbardziej rozbudowaną/i owianą domysłami/ część podziemnej sieci chodników lewobrzeżnych fortyfikacji. Wysoka Bateria, zbudowana w 1758 r. jako reduta ziemna, przebudowana na dzieło stałe w latach 1772-74, i rozbudowana w 1878 r. Założona na wielobocznym, zamkniętym narysie na sztucznie podwyższonym wzgórzu, z otwartymi na wałach i kazametowymi stanowiskami artyleryjskimi oraz niższym wałem dla piechoty. Osłonięta od wschodu wysokimi/sztucznie usypanym/ trawersem z tarasowymi zboczami, z których łącznie tworzy zarys 2/3 koła skierowany na północny-zachód. Obwałowania ziemne, częściowo oskarpowane cegłą. Wjazd do Baterii od strony południowej /od drogi fortecznej/ otwarty między stanowiskami dzieł z trawersem prowadzi na mały-dolny, a następnie pochylną na górny dziedziniec. Rozbudowane, mocne, 2-kondygnecjowe kazamaty koszarowe na obu dziedzińcach oraz mniejsze magazyny i schrony, a także pomieszczenie ze studnią / zbudowaną w 1887 r. i głęboką na ok.30m/. Na południe od trawersu i drogi dojazdowej do Baterii, usytuowano Niską Baterię, zbudowaną około lat 1878-83 jako prosty wał ze stanowiskami artyleryjskimi skierowanymi na południe na tereny zalewowe. Obok istniały 2 osłonięte ziemią magazyny amunicji, z których zachował się jeden. Odcinek wału z rowem dzielący Wysoki Trawers od Baterii, rozpoczyna linię obwarowań zewnętrznej rogatki Jerozolimskiej flankowanej od zachodu, redanem skierowanym na północny-zachód. Ten tzw. Wysoki Redan zbudowany wraz z całą linią w latach 1767-68 w formie dwuramiennika o wysokich wałach ziemnych ukształtowanych schodkowo od strony zewnętrznej, a od wewnątrz w trzech poziomach tarasów prowadzących do różnych pozycji wznoszących się nad wyrównanym terenem rozległego dziedzińca /powiązanego funkcjonalnie z obwałowaniem i Wysoką Baterią/. Na tym terenie wznosi się kryty ziemią magazyn amunicji z 1804-5 r. Wały oskarpowane od strony fosy galerią strzelniczą wzdłuż obu ramion; fosa z przeciwskarpą. Od strony wewnętrznej poszczególne partie schronów i kazamatów obsługi. W kierunku północno-wschodnim biegnie dalszy ciąg obwałowań do nieistniejącej, bramy Jerozolimskiej zewnętrznej / zajęte przez poszerzoną drogę do Otmuchowa/, a dalej / omówione w zespole „A”/ obwałowanie z fosą wygina się w kleszcz osłaniający i załamując się biegnie do fortu Prusy. Zachowany, wspomniany kleszcz wraz z prawym ramieniem wysokiego redanu tworzy „front bastionowy” nieistniejącej już bramy i rogatki. Całość tego bardzo cennego, pod względem poziomu sztuki fortyfikacyjnej, zespołu jest porośnięta dużym już lasem, użytkowana przez wojsko i niedostępna. |
|
