Zbudowany w 1741 r. przez Austriaków jako prosty szaniec palisadowy, w 1745 r. przebudowany w lunetę wielokrotnie wzmacniany w XIX w. W latach 1878-1880 przebudowany, a od 1910 r. przeznaczony na magazyn amunicji. Założony /1745 r./ na narysie dużego redanu flankowego z obu stron małymi, zamkniętego od tyłu prostym, niskim murem szyjowym. Ziemne wały przeznaczone dla piechoty i artylerii. Całość otaczała fosa połączona kanałem z Nysą i rzeką Białą. Po przebudowie w latach 1878-1880 dawny narys zachował się tylko w kształcie stawu-fosy otaczającego fort, którego powierzchnia została zmniejszona przez usunięcie flanków. W obecnym stanie ma on narys czworobocznej lunety otoczonej wałami ziemnymi bez oskarpowania zamkniętej niskim wałem szyjowym o załamanej linii, flankującym bramę /w formie przecięcia wału/ dostępną przez groble /dawniej most/ nad fosą-stawem. Za czołowym wałem szeroki taras ziemny dostępny przez dwie pochylnie wzdłuż wałów bocznych. Wzdłuż skrzydła /wału/ lewego wznosi się murowany budynek koszarowo-magazynowy z ziemnym przykryciem. Otaczający fort staw bezpośrednio łączy się z prostym kanałem biegnącym do rzeki Nysy, a wzdłuż jego wschodniego brzegu wznosi się wał powodziowy biegnący od ujścia Młynówki, obok fortu wzdłuż kanału rzeki Białej aż do okolic Fleszy Nowej osłaniającej obniżoną część terenu od ewentualnego zalewu, sztucznego lub powodzi. Fort ten wspomagany przez Fleszę Nową i już nie istniejące prowizoryczne Dzieło „B” bronił wspomniany obniżony teren między nim, a wschodnim skrajem obwarowań miasta, na którym znajdowały się młyny zbożowe, prochowe, i zakłady zbrojeniowe garnizonu twierdzy.