Zbudowany w 1866 r. jako dzieło prowizoryczne dla osłony linii kolejowej. Przebudowany w latach 1875-78 na fort stały, a w latach 1881-83 rozbudowany i wzmocniony. Od 1934 r. przeznaczony na magazyn broni i amunicji. Usytuowany przed południowym skrajem obwarowań miasta w odległości ok. 380 m, fort o narysie lunety czworobocznej zamkniętej od tyłu niskim załamanym kleszczowo wałem szyjowym, flankującym bramę wjazdową. Całość otoczona fosą wypełniona wodą, z drogą ukrytą nad przeciwskarpą. Drogę ukrytą z fortem łączył most /obecnie grobla/ wiodący do bramy w formie przecięcia wału szyjowego, osłoniętej blokhauzem wartowniczym. Fort jednowałowy dla piechoty i artylerii. Wał główny czołowy z pięcioma ławami artyleryjskimi ze stanowiskami na 3 działa. Na wałach skrzydłowych pozostałe stanowiska, łącznie w forcie na około 35 dział. Wały ziemne ze skarpami i przeciwskarpami obłożonymi darnią, z trawersami i schronami. Wał główny z murowanymi schronami i utwardzoną nawierzchnią stanowisk dostępny z dwóch pochylni przy wałach skrzydłowych i schodów, kryje kazamaty koszarowo-magazynowe zbudowane w latach 1910-1920. Dziedziniec budynku przedzielony na osi fortu budynkiem-trawersem kazamatowym przykrytym nasypem ziemnym, z przeznaczeniem na cele koszarowo-magazynowe. Całość otoczona pasem terenu zadrzewionego, wolnego od zabudowy ograniczonego jezdnią ul. Podolskiej i drogami polnymi. Fort użytkowany obecnie przez Spółdzielnię na magazyn opakowań szklanych. Zamierzona budowa „biurowca” na terenie dziedzińca.