Zbudowany w latach 1865/66 jako dzieło prowizoryczne. Przebudowany w latach 1871/73 na fort Stały. Od 1934 r. przeznaczony został na cele socjalne garnizonu.

Usytuowany w odległości około 230m przed bastionami Regulickiego i Morawskiego / Obwałowań Wysokich/ z przeznaczeniem osłony linii kolejowej. Fort o typowym narysie /podobny do Fortu II/ lunety czworobocznej ze ścianą szyjową wklęsłą, otoczony 4-ma kaponierami chroniącymi suchą fosę: podwójna-czołowa, 2 pojedyńcze - barkowe i 1 przy ścianie szyjowej obok bramy wjazdowej. Fort jednowałowy dla piechoty i artylerii z pięcioma trawersami i schronami na wałach. Pod wałami kazamaty koszarowo-gospodarcze z poterną czołową wiodącą do kaponiery czołowej. Po bokach schody i 2 pochylnie wiodące na wały i sklepień kazamatów, oprócz cegły i kamienia użyto również betonu. Wały forty oskarpowane, a przeciwskarpa obłożona darnią. Brak chodników przeciwminowych, zazwyczaj stosowanych z części wyżynnej twierdzy. Mur szyjowy niski z krenelażem, umożliwiający wgląd i ostrzał z Obwałowań Wysokich. Brama wjazdowa dostępna przez nasyp / dawniej most/ nad fosą.

            Fort jeszcze do niedawna był użytkowany przez wojsko.