|
Kazamaty bastionu wraz z dziedzińcem przykryte o osłonięte od góry
zewnątrz zdeformowanymi nasypami ziemnymi, ze ściętym ostrzem dawnego
narysu są jedyną pozostałością XVII-wiecznych /4643-1700/ austriackich
obwarowań miasta, przebudowanych w latach 1742-56 przez Prusaków. Bastion
ten, w czasach austriackich nazywany imieniem Św. Jadwigi, w czasach
pruskich otrzymał numer IX, po zburzeniu obwarowań zachował się na terenie
ograniczonym ulicami: Forteczną, Czerwonej Armii, Wincentego Pola i
Piastowską, użytkowany jest obecnie na cele magazynowe. Wobec
zniekształcenia nasypów, główną wartość zabytkową przedstawia dziś
architektura kazamatów założonych na planie podkowy. Budowla murowana,
2-kondygnacyjowa, z elewacją otynkowaną podzieloną szerokimi pilastrami na
2-okinne przęsła i zwieńczoną mocnym gzymsem kamiennym. W dwóch ukośnych
narożach „podkowy” bramy dawnych potern - pochylni prowadzących na wały.
Okna zwieńczone półkolistym nadprożem i obwiedzione opaskami ze
zwrotnikiem. Oba skosy i ściana czołowa podzielona na szerokie poziome
bonie, a ściany boczne gładkie. Wnętrza sklepione poprzecznymi kolebkami,
adaptowane na cele współczesnego użytkowania, zwłaszcza w miejscu dawnych
potern z pochylniami. Cenny, pod względem architektonicznym i zabytkowym,
obiekt usytuowany w centrum miasta jest użytkowany w sposób niezbyt
odpowiedni.
|
|