|
ORILION
- w nowożytnej fortyfikacji występy, tworzące przedłużenie czoła
bastionu
lub czołowej ściany
schronu bojowego,
mające ochronić bark lub ścianę boczną schronu przed ogniem ukośnym.
Podobną role w betonowych schronach bojowych spełniała
maska.
OŚRODEK OPORU
- (patrz:
rysunek)
zespół budowli fortyfikacyjnych typu stałego. Składa się z
fortu,
kilku baterii do ognia płaskotorowego i stromotorowego oraz stanowisk
piechoty. Otoczony wspólną zaporą, przeznaczony do obrony ważnych punktów
terenowych. Ukształtował się w 1909 roku po oblężeniu Portu Artura.
Głównym zadaniem była obrona bliska ogniem czołowym i bocznym. Zajmował
przestrzeń 1x1 km. Budowano go w terenie, gdzie sam fort nie mógł zapewnić
obrony z powodu braku dostatecznej widoczności przedpola lub niemożliwości
skutecznego flankowania międzypól.
|
|