ORILION - w nowożytnej fortyfikacji występy, tworzące przedłużenie czoła bastionu lub czołowej ściany schronu bojowego, mające ochronić bark lub ścianę boczną schronu przed ogniem ukośnym. Podobną role w betonowych schronach bojowych spełniała maska.

OŚRODEK OPORU - (patrz: rysunek) zespół budowli fortyfikacyjnych typu stałego. Składa się z fortu, kilku baterii do ognia płaskotorowego i stromotorowego oraz stanowisk piechoty. Otoczony wspólną zaporą, przeznaczony do obrony ważnych punktów terenowych. Ukształtował się w 1909 roku po oblężeniu Portu Artura. Głównym zadaniem była obrona bliska ogniem czołowym i bocznym. Zajmował przestrzeń 1x1 km. Budowano go w terenie, gdzie sam fort nie mógł zapewnić obrony z powodu braku dostatecznej widoczności przedpola lub niemożliwości skutecznego flankowania międzypól.